liczbami kwantowymi
Encyklopedia PWN
leptony
fiz. cząstki elementarne nie biorące udziału w oddziaływaniach silnych; należą do nich: elektron e, mion μ, taon τ, 3 rodzaje odpowiadających im neutrin: νe, νμ, ντ, oraz ich antycząstki;
[gr.],
grupy linii widmowych (niekiedy położonych bardzo blisko siebie), których powstanie jest skutkiem rozszczepienia poziomu energ., następującego w wyniku oddziaływania pola magnet. ze spinem elektronów (oddziaływanie spin–orbita);
amerykański fizyk, zwany ojcem bomby atomowej.
fiz. moment pędu ciała materialnego (układu ciał) uwarunkowany ruchem wokół jakiegoś punktu (środka masy, innego ciała) lub osi, np. o.m.p. elektronu w atomie, o.m.p. planety w ruchu wokół Słońca;
parzystość, P,
fiz. wielkość charakteryzująca stany układów kwantowych (cząsteczek, atomów, jąder atomowych, cząstek elementarnych) ze względu na ich zachowanie przy odbiciu przestrzennym (inwersji przestrzennej), czyli przy zmianie zwrotu wszystkich 3 osi układu odniesienia — układ lewoskrętny zmienia się przy tym na układ prawoskrętny i odwrotnie;
pole fizyczne, pole sił,
forma materii pośrednicząca we wzajemnym oddziaływaniu jej form korpuskularnych (np. ciał niebieskich, cząsteczek, atomów, cząstek elementarnych).
